CONCILIATOR

CONCILIATOR
CONCILIATOR
olim honestum nomen; Imo Romanis LL. adeo sancctum officium habitum est, ut nec praemii ergo aliquid facere Conciliatores, seu Proxenetas, voluerint; quod si omnino eô nomine aliquid capere, circumscripserunt rem certis regulis. Vide Harmenopulum προχειρ, l. 4. c. 3. et Iac. Cuiacium, Observat. l. 11. c. 18. Fuêre autem Conciliatores, qui animos ad Coniugale foedus, quô nullum aliud in rebus humanis sanctius, iugumque Matrimonii subeundum, componebant. Unde conciliare proprie de Nuptiis, apud Poetas. Statius, l. 2. Theb. v. 229.
Interior sacris calet, et sonat aula tumultu
Femineô. caltâ matres cinxêre coronâ
Argolides: pars Virginibus circum undique fusae
Foedera conciliant nova -----
Muliebre autem inprimis hoc munus. Festus, Conciliatrix dicitur, quae viris conciliat uxores et uxoribus viros. Vide Casp. Barthium, Animadversion. ad Statium d. l. Sed vox postea ad turpe Lenonum ministerium denotandum adhiberi coepit. Vopisc. in Carino, c. 16. Praefectum Praetorii ---- eccidit: in eius locum Matronianum, veterem conciliatorem fecit. I. e. veterem lenonem. Hinc Conciliatrix, lena. Lucilius apud Nonium,
Aetatem et faciem, ut sage et bona conciliatrix:
Sic conciliare, pro lenocinari et lenonem agere, apud Claudian. in Eutropium, l. 1. v. 283.
Te magis ab demens, veterem si respicis artem,
Conciliare decet, etc.
Quemadmodum contra, leonnes, flagitii propudiique ministros, ad rem honestam Trogus usurpavit, pro Fecialibus et legatis. Iustinus, l. 2. c. 3. Primus Scythis bellum indixit, Vexores ---- missis primo lenonibus, qui hostibus parendi legem dicerent. l. e. Legatis quos Ambasciatores infima aetas dixit, Salmas. ad l.

Hofmann J. Lexicon universale. 1698.

Игры ⚽ Нужен реферат?

Look at other dictionaries:

  • conciliator — CONCILIATÓR, OÁRE, conciliatori, oare, adj. Care tinde spre un acord, spre o împăcare a unor divergenţe; care duce spre înţelegere între părţi opuse. ♦ (În politică) Care, în faţa unor divergenţe de ordin principial, caută o soluţie de compromis …   Dicționar Român

  • conciliator — I index go between, intermediary II index referee Burton s Legal Thesaurus. William C. Burton. 2006 …   Law dictionary

  • Conciliator — Con*cil i*a tor, n. [L.] One who conciliates. [1913 Webster] …   The Collaborative International Dictionary of English

  • conciliator — conciliation con‧cil‧i‧a‧tion [kənˌsɪliˈeɪʆn] noun [uncountable] HUMAN RESOURCES the process of getting an employer and employees who are involved in an argument to meet and discuss their differences, in the hope of ending the argument: •… …   Financial and business terms

  • conciliator — /keuhn sil ee ay teuhr/, n. 1. a person who conciliates. 2. arbitrator. [1565 75; < L conciliator, equiv. to concilia(re) (see CONCILIATE) + tor TOR] * * * …   Universalium

  • conciliator — conciliate ► VERB 1) make calm and content; placate. 2) mediate in a dispute. DERIVATIVES conciliation noun conciliator noun conciliatory adjective. ORIGIN Latin conciliare combine, gain , from concilium assembly …   English terms dictionary

  • Conciliator faction — The Conciliator faction was an opposition group within the Communist Party of Germany during the Weimar Republic and the Third Reich. In East Germany, after World War II, the German word for conciliator, Versöhnler, became a term for anti marxist …   Wikipedia

  • conciliator — noun see conciliate …   New Collegiate Dictionary

  • conciliator — noun A person who conciliates …   Wiktionary

  • conciliatór — adj. m. (sil. li a ), pl. conciliatóri; f. sg. şi pl. conciliatoáre …   Romanian orthography

Share the article and excerpts

Direct link
Do a right-click on the link above
and select “Copy Link”